Amarone jest wytwarzane z przynajmniej dwóch odmian winogron: corvina veronese (40–80 proc., z czego połowa może być zastąpiona szczepem corvinone) oraz rondinella (5–30 proc). Mieszanka może być uzupełniona innymi czerwonymi odmianami uprawianymi na terenie apelacji, przy czym udział żadnej z nich nie może przekroczyć 10 proc.
Wino Amarone powstaje z winogron podsuszanych w specjalnych warunkach (np. na drewnianych suszarkach), które w miarę suszenia osiągają wyższy poziom cukrów. Przepisy apelacji wymagają, by proces ten trwał przynajmniej do 15 grudnia, po czym winogrona można poddać winifikacji. Wymagane jest przynajmniej dwuletnie starzenie w beczkach.
Amarone cechuje się rubinowym kolorem, intensywnymi aromatami suszonych owoców i czekolady z gorzkim posmakiem, do którego nawiązuje nazwa, oraz wysokim poziomem alkoholu (przynajmniej 14 proc.). Wino pochodzące ze strefy upraw o najdłuższej tradycji (gminy Negrar, Marano, Fumane, Sant’Ambrogio i San Pietro in Cariano) może na etykiecie nosić określenie Classico. Starzenie wydłużone do czterech lat uprawnia do predykatu Riserva.
Amarone poleca się do czerwonych mięs, dziczyzny i dojrzałych serów, a także do samej degustacji. Wino należy podawać po uprzedniej dekantacji. By dokonać dekantacji, na dzień lub dwa stawia się butelkę wina w pozycji stojącej, następnie przelewa się je do szklanej karafki, możliwie jak najpóźniej przed spożyciem, w celu oddzielenia wina od osadu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz