Każdego ranka hiena czekała na moment, gdy orzeł wzleci po zdobycz, i porywała jedno z piskląt։ Ale kiedy spróbowała schwytać ostatnie, wydarzyło się coś, czego nie spodziewała się nawet nasza ekipa filmowa

 

Każdego ranka hiena czekała na moment, gdy orzeł wzleci po zdobycz, i porywała jedno z piskląt. Ale kiedy spróbowała schwytać ostatnie, wydarzyło się coś, czego nie spodziewała się nawet nasza ekipa filmowa.

😲😨Każdego ranka hiena czekała na tę jedną chwilę, gdy orzeł unosił się w niebo po pożywienie. Gdy tylko drapieżny ptak znikał za zboczami, hiena ostrożnie podchodziła do drzewa, wspinała się i zabierała jedno z piskląt. Trzeciego dnia, kiedy w gnieździe został ostatni, wydarzyło się coś, czego nikt z nas — nawet ekipa Discovery — się nie spodziewał.Obserwowaliśmy tego orła od kilku miesięcy: okazał się niezwykle płodny i wychował trzy pisklęta zamiast zwyczajowych dwóch.

Orzeł nieustannie latał na polowania, by wykarmić swoje rosnące młode, ale w ostatnich dniach wokół drzewa zaczęła krążyć hiena — głodna, uparta i przerażająco precyzyjna.

Przez dwa dni z rzędu udawało jej się dostać do gniazda w tych krótkich chwilach, gdy orła nie było, i znikała w krzakach z kolejnym pisklęciem.

Tak działa natura: jeden przeżywa kosztem drugiego. Hiena uznała, że i za trzecim razem pójdzie jej równie łatwo.Kiedy orzeł znów odleciał, hiena niemal bezszelestnie wyszła z zarośli, sprawnie wspięła się na pień i już otwierała paszczę, by schwytać ostatni kłębek życia, ale w tej chwili stało się coś, czego nikt z nas — nawet ekipa Discovery — się nie spodziewał.Nagle powietrze nad nami jakby eksplodowało. Coś ogromnego i błyskawicznego runęło z góry — orzeł wrócił wcześniej niż kiedykolwiek. I tym razem był przygotowany.

Tym razem orzeł tylko udawał, że odleciał. W rzeczywistości powoli nabierał wysokości, kryjąc się w chmurach, przepełniony gniewem i żądzą zemsty.

Kiedy hiena, pewna łatwej zdobyczy, weszła do gniazda, orzeł spadł na nią z góry niczym kamienna bryła — ani cienia szansy na ucieczkę.Chwycił ją ostrymi szponami i uniósł w powietrze. Ale to nie było polowanie. To była zemsta.

Orzeł podrzucał hienę na niewielką wysokość i zrzucał w dół, tak by czuła każdy ból, pozostając przy życiu.

Potem znów ją chwytał i powtarzał wszystko z nową okrutnością.

Obserwowaliśmy to przez prawie pół godziny, wstrzymując oddech. Orzeł dręczył hienę, bawiąc się nią jak marionetką, nie krzywdząc żadnego pisklęcia i nie dotykając zdobyczy dla pożywienia.

Na końcu wypuścił ją pośrodku pola, całkowicie złamaną. Rzadko spotyka się w naturze coś takiego: drapieżnik prześladujący nie dla pożywienia, lecz dla zemsty.