Dysleksja – choroba czy lenistwo?

Dysleksja objawia się trudnościami w nauce czytania i pisania u dzieci, które nie powinny mieć z nauką problemów. Dokładnie nie wiadomo, co jest przyczyną powstawania takich zaburzeń. Prowadzone na ten temat badania pozwoliły jednak ustalić, że mają one podłoże biologiczne i w dużej mierze zależne są od sposobu odżywiania. Wiadomo również, że nie jest to choroba, którą można wyleczyć.

Dyslektykiem pozostaje się na całe życie. Dlatego też bardzo ważne jest jej wczesne rozpoznanie i rozpoczęcie terapii, polegającej w dużej mierze na wyćwiczeniu pewnych umiejętności, które sprawią, że dysleksja będzie mniej utrudniała normalne funkcjonowanie. Pierwsze objawy, które mogą sugerować, że dziecko jest dyslektykiem, można zauważyć już w przedszkolu lub w zerówce, natomiast postawienie prawidłowej diagnozy możliwe jest dopiero około 10. roku życia. Wtedy też należy zgłosić się z dzieckiem do poradni psychologicznopedagogicznej. Po trwającym kilka godzin badaniu terapeuta może stwierdzić czy dziecko cierpi na dysleksję i wystawić opinię o dostosowaniu warunków egzaminacyjnych do dysfunkcji ucznia. Nie jest tajemnicą, że rodzice starają się załatwić take zaświadczenie i domagają się specjalnego traktowania dziecka, które mimo miernych wyników bywa przepychane z klasy do klasy. Niewielu rodziców jest świadomych, że takie praktyki prowadzą w efekcie do wypaczenia charakteru, a opinia o dysleksji nie jest przepustką do łatwego życia.

Rodzaje dysleksji
Dysortografia – brak umiejętności poprawnego pisania. Aby ją zdiagnozować należy sprawdzić, czy dziecko popełnia błędy ortograficzne mimo znajomości zasad poprawnej pisowni. 
Dysgrafia – nieumiejętność ładnego pisania (koślawienie liter, nierówne pismo). Ponieważ początkowo wszystkie dzieci piszą jak kura pazurem problem pojawia się, gdy pomimo ćwiczeń nie następuje poprawa.
Dyskalkulia – problemy z matematyką. Nieumiejętność oceny, która liczba jest większa, a która mniejsza,  kłopoty z określaniem zbiorów, a nawet samego pojęcia liczb.
 

• narzeka na zawroty głowy, bóle brzucha;
• stosuje powtórzenia, dodaje nieistniejące litery lub przestawia, omija je, zamienia albo przekręca;
• czyta kilkakrotnie ten sam tekst ze słabym rozumieniem;
• literuje fonetycznie i niekonsekwentnie.

Sławni dyslektycy:
Albert Einstein, Leonardo da Vinci,
Winston Churchill, Aleksander Bell,
Henry Ford, Nelson Rockefeller,
Hans Christian Andersen, Walt Disney,
Tom Cruise, Whoopi Goldberg.Dyslektyk podczas czytania:

Dysgrafik podczas pisania:

• może trzymać długopis w niewłaściwy sposób;
• nie potrafi napisać liter o jednakowej wielkości;
• pismo ma nierówne;
• miewa nieskoordynowane ruchy rąk;
• przejawia skłonności do choroby lokomocyjnej;
• bywa lewo lub oburęczny;
• myli stronę prawą z lewą i pojęcia „nad” i „pod”.

Dyskalkulik podczas liczenia:

• ma trudności z określaniem czasu;
• pomaga sobie liczeniem na palcach;
• zna prawidłową odpowiedź, ale nie potrafi jej zapisać w postaci równania;
• miewa trudności z liczeniem pieniędzy lub przedmiotów;
• potrafi rozwiązywać proste równania, ale zadania tekstowe sprawiają mu trudność;
• tzw. „wyższa matematyka” sprawia im trudność.

autor: Monika Filipowska

źródło: ludzkasprawa.pl