Bliscy ofiar katastrofy smoleńskiej oskarżyli Arabskiego. Dziś ruszy proces?

Dodano: 31.03.2016 [07:09]

foto: Tomasz Hamrat/Gazeta Polska

Dziś ma się rozpocząć proces Tomasza Arabskiego, szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, w czasie gdy premierem był Donald Tusk. Obok niego na ławie oskarżonych zasiądzie dwoje urzędników kancelarii premiera – Monika B. i Mirosław K. – oraz dwoje pracowników Ambasady RP w Moskwie – Justyna G. i Grzegorz C.

Proces jest wynikiem prywatnego aktu oskarżenia, który w imieniu części rodzin wniósł ich ówczesny pełnomocnik mec. Piotr Pszczółkowski, obecnie sędzia Trybunału Konstytucyjnego. Ukarania Arabskiego oraz czwórki innych urzędników Kancelarii Premiera domaga się 11 rodzin ofiar smoleńskiej katastrofy, m.in. bliscy Anny Walentynowicz, Bożeny Mamontowicz-Łojek, Janusza Kochanowskiego, Sławomira Skrzypka i Zbigniewa Wassermanna.

Tomasz Arabski chciał umorzenia sprawy, jednak przewodniczący składu sędzia Hubert Gąsior uznał, że „obecnie przedwczesne byłoby ustalenie, że Arabski nie podejmował czynności, które mogłyby mieć wpływ na organizację wizyty 10 kwietnia 2010 r.”.Według sądu merytoryczna ocena m.in. przedstawionych w akcie oskarżenia dowodów możliwa jest tylko podczas procesu.

Stanowisko sądu jest tym bardziej zasadne, że wiadomo o spotkaniach, które Tomasz Arabski miał w Moskwie z przedstawicielami Federacji Rosyjskiej. Informacja na ten temat znajduje się m.in. w aktach śledztwa dotyczącego katastrofy.

Justyna Gładyś, pracowniczka wydziału politycznego Ambasady RP w Moskwie, potwierdziła w swoich zeznaniach, że tłumaczyła rozmowy Tomasza Arabskiego z Rosjanami w moskiewskiej restauracji Dorian Gray:

 

„Sieczin pochwalił się, że ta restauracja należy do jego przyjaciela. [...] Rozmowę z Sieczinem [Igor Sieczin, ówczesny wicepremier i najbliższy przyjaciel Władimira Putina, odpowiedzialny za kontakty Putina z FSB/KGB]. Tłumaczyłam całą rozmowę z Uszakowem [Jurij Uszakow – przesłuchany przez polską prokuraturę 8 czerwca 2011 r. zastępca szefa rządu Federacji Rosyjskiej] częściowo dlatego, że fragment rozmowy odbył się w języku angielskim i wtedy byłam proszona, by im nie towarzyszyć. [...] Kiedy wróciliśmy do ambasady, min. Arabski publicznie, w obecności wszystkich pracowników i min. Kremera zobowiązał mnie do zachowania poufności. Nie było to dla mnie zaskoczeniem. [...] Moim zdaniem minister Arabski nie był wzburzony, raczej usatysfakcjonowany przebiegiem rozmów”.